काल संध्याकाळी माझ्या ५ वर्षांच्या मुली बरोबर (ओवी ) खेळत होतो ... तेव्हा आमच्यात झालेले संभाषण ...
ओवी : बाबा आज मी तुला विठ्ठल आणि पुंडलिकाची गोष्ट सांगते ...
मी : चालेल ...
ओवी : एकदा ना विठ्ठल असतो ना त्याचा भक्त पुंडलिक... दोघे जण देवळात असतात ... पुंडलिकाने विठ्ठलाच्या मूर्तीला जेवणाचं ताट ठेऊन गोल गोल पाणी फिरवलेल असत...
मी : अगं त्याला नैवेद्य म्हणतात...
ओवी : हां... तर पुंडलिकाने विठ्ठलाच्या मूर्तीला नैवेद्य दिलेला असतो...
मी : विठ्ठलाला नैवेद्य दाखवलेला असतो असा म्हणायचं ...
ओवी : नाही रे, मूर्ती ला...
मी : अगं ... मूर्ती आणि विठ्ठल एकच ना
ओवी : नाही... मूर्ती काळी असते , विठ्ठल पांढरा असतो...
मी : नाही ... विठ्ठल सावळा असतो... म्हणजेच काळा ...
ओवी : नाही .. विठ्ठल पांढरा असतो ... TV मध्ये बघितलंय मी...
मी : तू ते गाणं ऐकलंयस ना... देव माझा विठू सावळा ... मग ...
ओवी : (२ मिनिटं विचार करून )... विठ्ठल पांढराच असतो पण ते गाणं विठ्ठलाच्या मूर्ती साठी लिहिलंय ना...
मी : (स्पीचलेस ... हाताची घडी तोंडावर बोट )
TV वर मालिका दाखवणाऱ्या लोकांना कोणीतरी सांगा कि ह्या गोरेपणाच्या वेडातून निदान देवाला आणि मुलांना तरी सोडा म्हणावं ...
